συνθηκάριος

ὁ, Μ

εκκλ. αυτός που υπογράφει συμφωνία με κάποιον.

[ΕΤΥΜΟΛ. < συνθήκη «συμφωνία» + κατάλ. -άριος (πρβλ. ταβουλ - άριος)].